Imię:
Zwykłe, niepozorne ~Elva. Jeśli jednak usłyszysz Tancerka Snu, to także ona
Płeć:
Samica, a jakże inaczej
Wiek:
Kto by to liczył... Stara niczym świat
Rasa:
Smok Cienia
Charakter:
Jednym słowem nie da się opisać charakteru Elvy. Ona dla jednych może być miła, a innym może urządzić piekło.
Przede wszystkim trzeba pamiętać o zachowaniu przy pierwszym spotkaniu. To jest "przepustka". Ona zawsze się ukłoni przy powitaniu. Jeżeli chcesz zdobyć jakikolwiek szacunek u niej, nie można tego pozostawić ot tak. Musisz jej się również ukłonić, w przeciwnym wypadku istnieje możliwość, że trafisz do jej nielicznej grupy bardzo nielubianych. A wzięło jej się ten nawyk ze swojego wychowania. W jej starym stadzie, zanim ją wyrzucono, trzeba było tak zawsze robić przy powitaniu. dlatego dla niej jest to tak ważne. Po za tym można powiedzieć, że wobec nieznajomych jest nieufna i raczej nie będzie zbyt miła. Może się odzywać chłodno, jeżeli w ogóle się odezwie. Ma niewielu "znajomych". Jej znajomym nie jest się wtedy, gdy się przedstawicie i koniec. Trzeba z nią choć trochę spróbować porozmawiać, choćby o najnudniejszych tematach. Przyjaciół miała może za młodych lat. Jednak to było przed wojną. Wtedy łatwo zawierała przyjaźnie, była zadowolona z życia. Czyli coś w przeciwieństwo do teraźniejszej Elvy. Do jej cech nie należą z pewnością takie coś jak "miła" czy "uprzejma". Takie cechy owszem występują wobec najbliższych przyjaciół i kiedyś wobec rodziny. Teraz jednak nie posiada ani najbliższych, ani rodziny.
Historia:
Tysiąc lat temu żył sobie pewien smok, imieniem Eliasz. Był przywódcą stada. Ów smok był dostojnym samcem i w stadzie miał wielu zwolenników. Władzę utrzymał najdłużej ze wszystkich jego poprzedników, ponieważ umiał rządzić godnie i sprawiedliwie. Jego decyzje były mądre i w pełni przemyślane, dlatego też on rządził. W pewnym momencie życia spotkał zwykłą, niepozorną smoczycę. Imię jej brzmiało Rastia. Nie pochodziła ze specjalnej rodziny, jednak Eliasz nie mógł się jej oprzeć. Po prostu się zakochał. Najpierw starał się przebywać jak najdłużej w jej towarzystwie. Swoim zachowaniem rozkochał w sobie serce Rastii. Oboje zakochani w sobie wkrótce stali się parą. Ale inne smoki ze stada nie popierały wyboru swego przywódcy. Woleli, by znalazł sobie kogoś ze szlachetniejszej krwi. Jednak on ich nie słuchał. Razem stworzyli potomstwo - Elvę i jej siostrę. Niestety, zarówno siostry jak i matkę omijano szerokim łukiem. Nikt nie odzywał się do nich. Kilka lat później rozległa się wojna pomiędzy ich stadem, a stadem zza granicy. Wszystkie dorosłe gryfy był zmuszone do walki. I Eliasz, i Rastia poszli na walkę. Przywódca przeżył, jednak partnerka nie. Potomstwo przywódcy zostało wyrzucone na pastwę losu. Eliasz pozostał, jednak był załamany Stracił swą władzę. Od tamtego czasu Elva i jej siostra radziły sobie same. Żyły razem, przemierzając świat wspólnie. Ale po licznych latach przyszedł czas rozłąki. Siostry się pokłóciły i zaczęły się od siebie oddalać. W końcu przyszedł dzień całkowitej rozłąki. Poszły w inne strony. Elva miała wtedy około 500 lat. Wyruszyła na samotną wyprawę. Niestety, nie była zbyt silna. Sama dała sobie trening pośród nieznanych lądów. Żyła kolejne setki lat, ćwicząc swoje moce i zmieniając się nie do poznania. W końcu znalazła stado. Kręciła się wokół, nie wchodząc jednak na ich tereny. Zastanawiała się, czy spytać o dojście. Zmagała się ze sobą. Przemogła się i doszła tam. Na początku się nie odnajdywała, ale po pewnym czasie udało jej się znaleźć swoje miejsce.
Jeździec:
A któż by chciał mieć tak oschłą smoczycę jako swego kompana na śmierć i życie?
Partner:
Niestety, nie ma
Potomstwo:
Nie ma partnera, a co dopiero potomstwo
